Feray’ım, meleğim, canım kızım, bak ben ne buldum kardeşin Anıl senin için neler yazmış. Bunları okurken boğazım düğüm, düğüm oldu, yutkunamadım, kalbim duracak gibiydi. O kadar çok zorlandım ki okurken, gözyaşlarım sel oldu gülüm. Kardeşin, Selda Bağcan’ın şarkısını sana uyarlamış ve sürekli bu şarkıyı açıp dinliyor ve ağılıyor, beni gördüğü zaman hemen gözyaşlarını elleriyle silmeye çalışıyor aklınca, gözyaşlarını bana göstermemeye çalışıyor, ben üzülmeyeyim diye. Öyle bir hale geldik ki bir arayı üzmemek için gizli gizli ağlar olduk, onlar beni görünce gözyaşlarını gizlemeye çalışıyor, ben onları görünce gözyaşlarımı gizlemeye çalışıyorum. Allahım bu nasıl biracı, bu nasıl bir şey. Allah kimseye bu acıyı yaşatmasın benim çocuklarıma ve bize bu acıyı yaşatan bin beterini yaşasın inşallah. Ne kızım bunu hak etti, ne bizler bunu hak ettik. İnşallah kızımın kanı yerde kalmaz, hem bu dünyada, hem öbür dünyada adalet yerini bulur diye ümit ediyoruz güzel kızım. İnşallah tek temennimiz bu. Güneşe, yıldızlara sorar seni ararım Yağmura, bulutlara sorar seni ararım   Yorgunum aramaktan, gördüğüme sormaktan Dön gel artık canım ablam dön gel   Ağaçlar çiçek açtı, ayrılanlar kavuştu Dön gel canım ablam dön gel   Gözlerim yaşla doldu, sen yine de gelmedin Dön gel bir tanecik ablam dön gel   Günah değil gurbette ağlattın hasretinle Nerdesin şimdi nerde sorar seni anarım   Dön gel bir tanem dön gel, nedir ki sana engel Dön gel canım ablam yeter artık ne olur dön gel Koca 5 ay geçti ardından ömürlere sığmayan özlemini ellerinden öptüğüm güzel ablam... Ve ben hiçbir zaman kimsenin dayısı ve kimsenin küçük kardeşi olamayacağım, gezdiğimiz yerlerden, gittiğimiz yerlerden, güle oynaya geçtiğimiz yerlerden şimdi ben gözü yaşlı dönüyorum gidişine kaç kelime döksem, kaç kelime yazsam kaç gece ağlasam gelmeyeceksin, gelmeyeceksin. İşte buda zoruma diyor canım ablam, gelmiyorsun işte sana sarılmak ve koklamak varken, şimdi ise kara toprağa sarılıyor ve kokluyorum. Ben şimdi seni koklamak istiyorum, toprak mı koklayacağım? sesinle uyurdum  ve seninle uyanırdım canım ablam ben geceleri sensiz uyuyamıyorum, çünkü sen toprak ben ise beden tek fark bu, ruhun kalbimde bedenin ise toprakta, ruhuna sarılıp koklasam, yeter her şey rüya deyip  çıkıp gelsen kapıdan....senin geleceğin gün  ben seni kapıda beklerdim dört gözle ama sen gelmedin tabutun geldi..Bunu bana ve bize yapmayacaktın abla, bu hayat şimdi sensiz çekilir mi. Benim iyi kalpli sevgi dolu, yardım sever canım ablam… Bir sabah uyandığımda kapı çalsa gelen Ablam FERAY olsa ve ben geldim dese biznen kalsa ve bundan sonra bizi hiç bırakıp gitmese…” diye yazmış kardeşin, canım gülüm kızım. Keşke oğlum, keşke hepimizin dileği o ama kelimelerin bittiği yerdeyiz. Her sabah uyanmadan önce gözlerimi açmadan önce Allahım ne olur,  bu yaşadıklarımız rüya olsun Feray’ım, melek kızım, yaşıyor olsun ve ben gözlerimi açtığımda Feray’ım yanımda olsun ve bana hadi tontişim uyan, sabah oldu, sen hala uyuyor musun demesini isterdim, ama değişen bir şey yok, her sabah ayını kabusla uyanıyorum. Çünkü meleğim yok, melek olup gitmiş bu gerçeği bir türlü kabullenmek istemiyor beynim, ben onu hala mersinde okulda sanıyorum. Bu ne zamana kadar böyle sürer bilmiyorum ama meleğimin yokluğunu da kabullenmek istemiyorum, çünkü düşündüğüm zaman kalbim duruyor,  nefes alamıyorum dünya başıma yıkılıyor. Gencecik bir fidanı toprağa vermek kadar, bu hayatta zor bir şey yokmuş. Bir anne, baba olarak, bu acıya yürek dayanır mı,. ? işte asıl sözün bittiği yer burası olsa gerek dostlar… 2016 yılın'da Urfa Balıklı Gölde Feray kızımız ile gezerken ordaki yöresel kıyafetleri giymiş ve çok beğenmişti kendisine de çok güzel yakışmıştı. Mutluluğu gözlerinde ve yüzünde ifade ediyordu kızımın... Toros Üniversitesinin kızımız Feray adına açtığı hatıra ormanı     Kızımız, canımız, ciğerimiz Feray'ın mezarını her hafta ziyaretimizden bir görüntü. Onu yalnız bırakmıyoruz...