Turkuaz Bisiklet Derneği veya eski adımızla Gaziantep Bisikletçileri Derneği olarak 2009'dan beri faaliyetlerimiz arasında çok sayıda çevreciliğe ve doğa dostluğuna yer verdik. Tek bir etkinlikte 150den fazla ağaç diktik. Hafta sonu kamplı etkinliklerde Onlarca çöp poşetinde çöplerde topladık ve yaptığımız kamplı etkinlikler veya doğaya pedalladığımız etkinliklerde dağların ormanların kalbinde doğanın damarlarında akmayı öğrendik ve öğrettik. Her ne kadar kendi çevremizdeki insanlara doğa sevgisini aşılayıp onlardan doğayı korumalarını isteyip bu doğrultuda emekler harcasak da hitap edemediğimiz çoğunlukta olan diğerleri de var. Doğa diye adlandırıp pedalladığımız her manzara veya tırmandığımız her dağ tepe ve ormanın kalbinde zaman geçirmenin verdiği mutluluğu herkes bilmez ama bilenler bilirler ki doğada herhangi bir plastik atık gibi insan evladının doğaya verdiği zararları gördüğümüzde ne kadar üzülüyoruz ve ne kadar görüntü kirliliğine sebep olduğuyla birlikte yaşayan canlıların tükenmelerine sebep olduğunu da biliyoruz. Yıl itibariyle bunları bilmeyen nadir cahil insanlar görülmektedir. Fakat bu gerçekleri bildiğimize rağmen çöplerimizi doğaya bırakmayı, nasıl göze alabiliyoruz. 5 dakika zaman ayırıp o çöpleri alırsak bir başkasının geldiğinde orayı temiz bulacağını bilerek veya başka zaman kendimizin tekrardan oraya geldiğimizde temiz bulacağımızı düşünerek en ufak çöpü o güzel doğaya nasıl bırakabiliyoruz? Bunu yapmak için ya ruh hastası olmak lazım ya da aşırı derecede umursamaz olup aşırı derecede dağınıklıktan rahatsız olmamak lazım. Uzun lafın kısası insan olmamak lazım hatta hiçbir hayvanın bunu yaptığı tarih boyunca görülmemiştir. Doğaya çöp atmak için olağan üstü aşağılık olmak gerekir diye düşünmekteyim. Bu sözcükleri kendine yakışan istediği kadar çöp atabilir. Biz yine de gider toplarız ve bunun karşılığını elbet evrenden alabileceğimize inanmaktayız.