Başlığa şaşırdınız mı? Evet, yine tekrarlayayım. Allah’ı bilen var mı? 15 Temmuz gecesi 240 insanımız öldü. Adlarına “Demokrasi şehidi” deyiverdik. Onlara şehitlik tazminatı ve maaşı bağladık. Yaralananlara da tazminat ve gazilik hakları verdik. Bazı gaziler!!! Televizyonlara konuşurken devletimizin tek yetkilisi gözyaşlarını tutamıyordu. Yüce devletimiz adına her konuşan yetkili!!! Onlardan kurtuluş savaşında canını ve kanını verenlerden daha fazla paye veren açıklamalar yaptılar. Zira onlar yapılan darbeyi engellemiş kahramanlardı. Vatanı kurtarmak için ölmek ne ki? Darbeyi önlemek adına emrindeki askerleri kullanan, kara kuvvetleri komutanlığını birer beylik tabancası ile sabaha kadar savunup tezlim etmeyen Ergenekon mağduru subaylar kim, bileniniz var mı? Tankları ve uçakları arızalandırıp kakışmaya girmelerini engelleyenleri hatırlayanınız kim? Ne için girdiğimizi bilmediğimiz Suriye topraklarında kaç gencimiz canını verdi? Bize söylenen sayılar gerçeği yansıtıyor mu? Sahi 15 Temmuzdan bu yana ülkemizde teröre kurban verilen insanımızın sayısını biliyor musunuz? Yaralananlar kaç kişi? Kaçı ömür boyu sakat kalacak. Bu kayıpların yakınlarının yaşadığı travmayı atlatabilmeleri için kaç yıl gerekli? Kaçı gazilik ve şehitlik haklarından yararlanabilecek? Yurdumun çeşitli şehirlerinde ve değişik meydanlarında kaç kişi kör terörün kurbanı oldu. Kaçının arkasında devletin zirvesi namaza durdu, kaçı için gözyaşı döktüler? Anlı şanlı televizyon kanallarında bunları duyduk mu? Kim olduklarını, yarım kalan hayatlarını belgesel gibi sunan haberlere rastlayanınız oldu mu? Bu sorulara bir tekiniz bile doğru cevap veremezsiniz. Sakın gogıl amcaya sorarız demeyin. Doğru cevap orada da yok. Devletin arşivleri hariç hiçbir yerde bulamazsınız doğrusunu. Onlara da siz ulaşamazsınız. Bu gün 11 Ekim. Dün 10 Ekim Ankara katliamının yıl dönümü idi. Anmaya giderler yine gaza copa maruz kaldılar. Katliam alanına girmelerine izin verilmedi. Acılarını bile istediği gibi yaşayamadı yakınları. Onları (109 can) anmak için toplantılar yapmak isteyen dostlarına da izin verilmedi. Zira Yurdumun her yerinde olağanüstü hal var. Her valinin, kaymakamın kendi yorumuna göre kullandığı bir hukuksuzluk düzeni hâkim. Ankara başta olmak üzere Ülkenin hemen her ilinde bu katliamı kınamak ve mağdurları anmak için başvurular yapıldı. Hepsine ortak bir cevap vardı. YASAK. Gerekçe; TERÖR SALDIRISI OLABİLİR. Yahu kardeşim siz sözde açılış bahanesi ile bin bir türlü toplantı yapıyorsunuz ya. Orada aldığınız önlemleri halkınızın korunması içinde alsanız ya. Yasaklarla bu güne kadar hangi sorunu çözebildiniz? Televizyonlarda daha çok alt yazılar ile verilen kimi haberler var. Her hangi bir eşyadan söz eder gibi. “TSK, şu tarihten bu yana yapılan operasyonlarda şu kadar terörist etkisiz hale getirildi” diye. Bunların isimleri, görüntüleri ortada yok. İnansak mı? TSK, Suriye’de şu kadar top atışı yaptı. Şu kadar terör unsuru imha edildi diye haberler servis ediyor. Orada da ölenlere terörist denmiyor. İmha edilenleri onlarca kilometre öteden nasıl saydınız diyen yok. Ama Kilis’ atılan roketleri sayabiliyoruz. Çünkü orada bu kaosu yaşayanlar haber veriyor. Daha yirmisinde, yirmi beşinde toprağa düşen gençlerin geride bıraktıkları feryatlarını bile korkarak atıyorlar. Kendilerinden önce ölenlerin yakınlarının başlarına gelenleri biliyorlar zira. Hele bu gün OHAL varken nasıl feryat etsinler. Acılarını kocaman bir yalanın arkasına saklıyorlar. Onlara cennette köşkler hazırlanmış. Yahu kardeşim o genç yaşasa belki cenneti zaten hak edecekti. Çoluk çocuğunu iyi yetiştirecek, ana babasına yardım edecekti. Belki bütün dünya insanlarının faydalanacağı bir buluşa imza atacaktı. Yaptığı güzel işlerin karşılığı olarak öbür dünyada cenneti alın teri ile hak edecekti. Canını vermesine ne gerek vardı?  Ya da birilerinin ikbali uğruna ölüme gönderilmelerine gerek var mıydı? İşte bütün bu soruları üst üste koyunca kafam çok karışıyor. Bütün bu ölümlerin ve yaşatılan acıların sebebi olanların ALLAHI var mı?